Film opowiada prawdziwą historię Vivian Maier amerykańskiej fotografki ulicznej, która urodziła się w Nowym Jorku, ale większość swojego dzieciństwa spędziła we Francji. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, pracowała przez około czterdzieści lat jako opiekunka w Chicago, w stanie Illinois. W ciągu tych lat wykonała ponad 100 tysięcy zdjęć, przede wszystkim ludzi i różnych miejsc w Chicago. Po jej śmierci odkryto nie wywołane negatywy fotografii. Pośmiertnie Maier z dnia na dzień została uznana przez krytyków za jedną z najważniejszych artystek XX wieku, a jej prace wystawiane były w galeriach całego świata.

źródło: wikipedia.pl

Jestem świeżo po obejrzeniu tego filmu i powiem Wam jedno: już dawno żadna postać mnie tak nie zafascynowała. Po obejrzeniu dokumentu o Vivian Maier miałam niedosyt. Pierwsze co zrobiłam to odpaliłam Google w poszukiwaniu książek na jej temat, niestety chyba jeszcze nie została taka wydana –  a szkoda.

/Edit: Powstała fabularna książka na podstawie życiorysu Vivian, więcej możecie poczytać tutaj.

Niesamowicie ciekawa postać, której talent został odkryty dopiero po jej śmierci i to przez zupełny przypadek. John Maloof wylicytował na aukcji dwa wielkie pudła pełne negatywów nieznanej nikomu osoby. Zafascynowany zdjęciami postanowił dowiedzieć się więcej o ich autorce. Tak naprawdę nikt z otaczających jej osób nic o niej nie wiedział, przede wszystkim tego, że robiła tak dobre zdjęcie. Przez wiele pracowała jako opiekunka do dzieci u zamożnych ludzi, sama zarabiając niewiele, zadowalając się mało prestiżową pracą. Raczej stroniła od ludzi, uchodziła za samotniczkę, bardzo strzegła swojej prywatności wymagając od pracodawców pokoju zamykanego na klucz, do którego nikomu nie pozwoliła wchodzić. Miała obsesję na punkcie gromadzenia starych gazet, które były dosłownie wszędzie.

Sama niechętnie podawała swoje nazwisko przekręcając je w każdy możliwy sposób. Była osobą bardzo wrażliwą. Z jednej strony błąkała się po ulicach fotografując napotkanych ludzi, z drugiej uważana była za samotniczkę. Wydawało się, że była świadoma tego, że jej zdjęcia są dobre, a jednak nie pokazywała ich nikomu. Widziała dużo, potrafiła to uchwycić w kadrze, fascynował ją świat ale była chyba także bardzo mocno zaburzona. Kobieta pełna paradoksów.

Mam wielką nadzieję, że Johnaowi Maloofowi uda się zebrać materiał na książkę i ona w końcu powstanie. Na pewno wtedy prędzej czy później trafi w moje ręce.

Chcecie dowiedzieć się więcej? Polecam obejrzenie dokumentu o niej.

A tutaj możecie zobaczyć zdjęcia Vivan Maier

Zapisz

Zapisz